O godności kobiety. Kardynał Stefan Wyszyński

Lubię słuchać ludzi mądrzejszych od siebie. Uczyć się. Weryfikować, a nawet konstruktywnie spierać. To pozwala na rozwój. Jako człowiek, mama, żona, wreszcie jako kobieta. Nie chcę pominąć żadnej z tych ról, tym bardziej że ostatnia często spychana jest na margines. Nie mieści się w pękających w szwach grafikach, przyciasnych ramach czasowych i nie stanowi podstawowej potrzeby. Czy rzeczywiście ta hierarchia powinna wyglądać tak, że najpierw wszyscy inni, a jeśli znajdzie się miejsce, ktoś wypadnie z listy, to dopiero jestem ja - kobieta? Z pewnością nie bez powodu trafiłam na tę książkę. Aktualna, choć pisana sześćdziesiąt lat temu. Jednak dyskusja o roli kobiety, o jej byciu sobą, w sobie, u siebie jest zawsze na czasie. Słowa niej zawarte nie odbierają kobiecie głosu, ale podkreślają jego wagę. Przebija przez nie subtelność, a momentami stanowczość. Ujęło mnie porównanie kobiety do małego państwa, bo rzeczywiście, nim jesteśmy. To nie jest książka na chwilę. Na relaks. Oderwanie. Treściowo i językowo bliżej jej do traktatu teologiczno-filozoficznego, w którym każde zdanie warto wziąć w dłonie i przyjrzeć mu się uważnie z każdej strony. Do czytania powoli. Z długopisem i notatnikiem, żeby to co ważne nie ulotniło się zbyt szybko. Czasem była we mnie zgoda, innym razem opór. A z takich zderzeń rodzi się myśl, która kiełkuje. Atutem lektury jest bijący z niej spokój. Pełna jest ciszy, empatii i równowagi, a odczuwam, że takiego przekazu nam dziś potrzeba. Mnie tak. Nieco na przekór dzisiejszej nadprodukcji słów i kultury ilości. Tu gruntem jest Jakość. Dojrzałość. Zawierzenie. Do mnie to trafia. Nie do każdego musi. Organizatorki, kreatorki, poszukujące sprawiedliwości, aranżujące przytulne wnętrza i relacje. Strażaczki gaszące pożary. Nienawiści. Konfliktów. Nieporozumień. Siłaczki, ciągnące w górę. Do wiary w człowieka, altruizmu, postępu, do rozłożenia skrzydeł. Tak, to my. Kobiety. Potrzebne, urzekające, wrażliwe, mocne, silne, aktywne. Nawet jeśli pełne różnic, odmienności, perspektyw - nie dajmy się zgubić. Wszystkie piękne, bez względu na kolor oczu i kształt ust. Zasługujemy na godność. Zawsze.