Nowości

Na kartach książki widzimy Chrystusa jako Syna Bożego, ale też jako postać historyczną. W konkretnym wydarzeniu – uwięzieniu. Faktu, będącego białą plamą w Piśmie Świętym, lecz obecnego w wizjach mistyczek. Kobiet wiarygodnych, których zapisy posiadają nihil obstat Kościoła.

Autor pod wpływem ich sugestii buduje szczegółową narrację. Relacjonuje czas męki uwięzienia w karcerze. To obraz Chrystusa sponiewieranego i maltretowanego ze świadomością bliskiej śmierci, ale i antycypacją zmartwychwstania. Wizerunek Człowieka-Boga bliskiego ludziom każdego czasu.

Anna Katarzyna Emmerich zmarła 9 lutego 1824 r., po okresie szczególnie dotkliwych cierpień. Jak zapisał Brentano, mimo że sama cierpiała, w swych ostatnich chwilach „modliła się przede wszystkim za Kościół i za wszystkich umierających”. Jednak, jak wspominał jej spowiednik, „tego dnia bardzo pragnęła śmierci i często wzdychała: «Przyjdź już, Panie Jezu!»”. Odeszła w opinii świętości. Na jej pogrzeb przybyła cała okoliczna ludność, a gdy po kilku tygodniach otworzono grób, jej ciało było nieskażone. Po śmierci Anny Katarzyny Klemens Brentano zebrał i uporządkował zapiski, a następnie opublikował je pod tytułem Bolesna męka Jezusa Chrystusa (1833). Kilkanaście lat później - w 1852 r.

Anna Katarzyna urodziła się 8 września 1774 r. w ubogiej rodzinie w wiosce Flamske, w diecezji Münster w Westfalii, w północno-wschodnich Niemczech. W wieku dwunastu lat zaczęła pracować jako służąca. Po wielu trudnościach spowodowanych przez ubóstwo i sprzeciw rodziny wobec wyboru życia zakonnego, w 1802 r., w wieku 28 lat, wstąpiła do klasztoru Augustianek w Dülmen. Śluby złożyła po roku nowicjatu - 13 listopada 1803 r. Jak sama powiedziała: „Oddałam się zupełnie niebieskiemu Oblubieńcowi, a On czynił ze mną według swojej woli”.

Świat, gdy słyszy prawdy głoszone o sądzie Bożym, czyśćcu, niebie lub piekle, spycha je na margines lub wyśmiewa czy też całkowicie wypiera jako staroświeckie, zabobonne, niewspółczesne.

     W ziemskiej pielgrzymce do domu Ojca, aby nie błądzić, trzeba stąpać po śladach naszego Pana i Zbawiciela – Jezusa Chrystusa. Nie obywa się to bez walki, bo o dobro trzeba walczyć na każdym kroku i w każdej sytuacji. Niewątpliwie najpiękniejszą drogą, jaką odbył dla nas Jezus Chrystus, była i jest Droga Krzyżowa, albowiem jest to droga pełni miłości i wbrew pozorom droga życia, która ostateczny wymiar ma w zmartwychwstaniu, w naszym zbawieniu. Do owocnego przejścia tą drogą są zaproszeni wszyscy, którzy swe życie, cierpienia łączą z cierpieniem Jezusa Chrystusa, z Jego życiem, Jego Męką, bo nieofiarowane Jezusowi, stają się tylko cierpiętnictwem, a oddane Jezusowi przybierają wymiar zbawczy. O tym, że warto iść tą drogą, mówią nam słowa Pisma Świętego: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2,9).
     Naturalnie, łatwiej jest nie zbłądzić, jeśli dokładnie poznamy tę miłosierną drogę naszego Pana Jezusa Chrystusa, Jego nauczanie, Jego Ewangelię. I do tego ma się przyczynić także niniejszy modlitewnik. Został on opracowany między innymi na podstawie przeżyć sługi Bożej Luizy Piccarrety, która szczególnie umiłowała zgłębianie wielkiej tajemnicy Golgoty. Luiza urodziła się 23 kwietnia 1865 roku we Włoszech, a zmarła 4 marca 1947 roku, z czego przez 64 lata, aż do śmierci, była przykuta do łóżka, żyjąc praktycznie bez jedzenia i picia, z wyjątkiem przyjmowanej Komunii świętej. W 1881 roku po raz pierwszy objawił się jej Jezus Chrystus. W 1883 roku została przyjęta do III zakonu dominikańskiego, a w 1899 roku zaczęła zapisywać mistyczne doświadczenia, oddając swoje życie Królestwu Woli Bożej. Zapisała 36 grubych zeszytów w formie dziennika, który Jezus jej podyktował. Opisała w nim godziny Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jej pisma ukazują nam cały ból i miłość Jezusa. Istotą przesłania Luizy Piccarrety są słowa Pana Jezusa: „Przychodzę, aby pozostać z wami i aby żyć razem z wami i żyć tylko jedną Wolą, tylko jedną Miłością”.
     Wszystkim, którzy sięgną po ten pełen Chrystusowej miłości modlitewnik, z całego serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa i życzę głębokich przeżyć duchowych i przylgnięcia do naszego Pana Jezusa Chrystusa.

bp Janusz STEPNOWSKI

 Biskup łomżyński

Michał Niemiec: Wszystko właściwie rozpoczęło się od pobytu w Burzynie nad Biebrzą i mojego muzycznego uczestnictwa w Wydarzeniu 24 godzin Męki Pańskiej wg pism Luizy Piccarrety. W noc poprzedzającą przyszło natchnienie i decyzja: kolejna płyta będzie płytą pasyjną, podkreślającą wyjątkowość Bożej Miłości poprzez muzyczne rozważanie szczegółów Męki Pana Jezusa.

Matka Boża, objawiając się dzieciom w Fatimie, za każdym razem prosiła je o codzienną modlitwę różańcową. Rozważania spisane przez Alicję Lenczewską stanowią zachętę do odmawiania tej pięknej modlitwy. Alicja Lenczewska (1934-2012) – szczecińska mistyczka, zostawiła swoje duchowe zapiski zebrane w dwóch tomach: w Świadectwie i w Słowie pouczenia. Teksty te należą do pereł literatury religijnej.

Św. Michał nie tylko walczy, ale także działa jako opiekun i przewodnik. Jego imię „Michał [Mi-Ka-El]” oznacza „Któż jak Bóg?” i przypomina, że ostatecznie to Bóg jest najwyższym władcą, któremu Michał służy.

Dla młodzieży Michał Archanioł może być inspiracją do bycia odważnym, stawiania czoła trudnościom i walczenia o wartości, które są dla nas ważne. To także przypomnienie, że warto szukać pomocy i ochrony w trudnych chwilach, a także zawsze kierować się dobrem w swoich decyzjach.

Autorem obrazu jest brazylijski artysta João Fucci.

Obraz A4 przedstawiający niezwykłego mistyka i pustelnika św. Szarbela. 

Obraz o wymiarach A4. Przygotowany na tekturze introligatorskiej. Papier kreda. Z tyłu znajduje się zawieszka, która umożliwia powieszenie na ścianie.