Promocje

Michele Faehnle i Emily Jaminet w książce Żyć modlitwą wykonały wspaniałe zadanie, pomagając kobietom, które chcą się modlić. Czerpiąc ze swojego doświadczenia zabieganych mam i żon oraz kobiet pracujących zawodowo i udzielających się w duszpasterstwie, podzieliły się wypróbowanymi radami, które pomogą czytelniczkom pogłębić relację z Jezusem. Są w tym szczere, autentyczne i stanowią wspaniały przykład kobiet, które walczą o to, aby być coraz bliżej Boga i trwać nieustannie w Jego łasce.

O. Dave Pivonka TOR rektor Uniwersytetu Franciszkańskiego w Steubenville

Autorka, przemierzając tysiące kilometrów, od Medziugorje po Sztokholm, przeprowadziła liczne wywiady. W książce znajdują się rozmowy z założycielem ruchu, ks. Dominikiem Chmielewskim SDB, obecnym moderatorem ks. Piotrem Pączkowskim SDB oraz z ks. bp. Krzysztofem Włodarczykiem – pierwszym biskupem, który został pasowany na Wojownika Maryi.

Nie brakuje także świadectw mężczyzn z różnych środowisk, których historie nawrócenia pokazują, jak bycie Wojownikiem Maryi pomaga odkryć na nowo i pogłębić chrześcijańskie powołanie, piękno małżeństwa, ojcostwa oraz kapłaństwa.

W maju 2019 roku ks. Donald H. Calloway napisał do papieża Franciszka list z propozycją, aby rozważył ogłoszenie w Kościele Roku św. Józefa. Ojciec święty spełnił tę prośbę. Jako wielki apostoł św. Józefa ks. Calloway stworzył trzydziestotrzydniowy program zawierzenia się Opiekunowi Zbawiciela, który swoją formą nawiązuje do słynnego aktu ofiarowania się Jezusowi przez Maryję według św. Ludwika de Montfort. Ta konsekracja to potężna broń w walce duchowej – skuteczność opieki św. Józefa potwierdzają tysiące świadectw wiernych.

Na kartach książki widzimy Chrystusa jako Syna Bożego, ale też jako postać historyczną. W konkretnym wydarzeniu – uwięzieniu. Faktu, będącego białą plamą w Piśmie Świętym, lecz obecnego w wizjach mistyczek. Kobiet wiarygodnych, których zapisy posiadają nihil obstat Kościoła.

Autor pod wpływem ich sugestii buduje szczegółową narrację. Relacjonuje czas męki uwięzienia w karcerze. To obraz Chrystusa sponiewieranego i maltretowanego ze świadomością bliskiej śmierci, ale i antycypacją zmartwychwstania. Wizerunek Człowieka-Boga bliskiego ludziom każdego czasu.

Wydaje Ci się, że Twoje życie duchowe stanęło w miejscu? Wierzysz, ale tkwisz w martwym punkcie? Czujesz, że potrzebujesz impulsu do działania? Chcesz wnieść do swojego życia wiarą świeżość zmian na lepsze? 

Książka "W oczekiwaniu na przełom" ks. Pawła Gołofita - jeśli tylko będziesz chciał ją uważnie przeczytać i wziąć sobie do serca słowa w niej zawarte - pomoże Ci ocknąć się z duchowego marazmu. "[...] lecz stanąć w miejscu to zostać w tyle" - śpiewał Krzysztof Klenczon w pięknym utworze "Twój czas". Zatem czytaj. I doświadczaj prawdziwego przełomu. 

Nie czekaj już dłużej. 

To jest Twój czas. 

Jaskółka w katedrze to podróż na skrzydłach narracji ponad kontynentami i czasami. Głęboka, tchnąca mądrością i spokojem – staje się okazją do refleksji, zachwytu i zwrócenia ku Temu, który jest źródłem stworzenia. Pokazuje nam, w jaki sposób przez kontemplację ikony, przyrody, ale i historii wraz z jej trudnymi doświadczeniami, możemy się uczyć, jak stawać się lepszymi ludźmi.

Anna Katarzyna Emmerich zmarła 9 lutego 1824 r., po okresie szczególnie dotkliwych cierpień. Jak zapisał Brentano, mimo że sama cierpiała, w swych ostatnich chwilach „modliła się przede wszystkim za Kościół i za wszystkich umierających”. Jednak, jak wspominał jej spowiednik, „tego dnia bardzo pragnęła śmierci i często wzdychała: «Przyjdź już, Panie Jezu!»”. Odeszła w opinii świętości. Na jej pogrzeb przybyła cała okoliczna ludność, a gdy po kilku tygodniach otworzono grób, jej ciało było nieskażone. Po śmierci Anny Katarzyny Klemens Brentano zebrał i uporządkował zapiski, a następnie opublikował je pod tytułem Bolesna męka Jezusa Chrystusa (1833). Kilkanaście lat później - w 1852 r.

Anna Katarzyna urodziła się 8 września 1774 r. w ubogiej rodzinie w wiosce Flamske, w diecezji Münster w Westfalii, w północno-wschodnich Niemczech. W wieku dwunastu lat zaczęła pracować jako służąca. Po wielu trudnościach spowodowanych przez ubóstwo i sprzeciw rodziny wobec wyboru życia zakonnego, w 1802 r., w wieku 28 lat, wstąpiła do klasztoru Augustianek w Dülmen. Śluby złożyła po roku nowicjatu - 13 listopada 1803 r. Jak sama powiedziała: „Oddałam się zupełnie niebieskiemu Oblubieńcowi, a On czynił ze mną według swojej woli”.